Płaska, czyli kapryśna

Na początkowych etapach rozwoju impulsu statystycznie dominują ostre, głębokie korekty. Jest to naturalnym efektem bezwładności w procesie przejścia z fazy dominacji pewnych nastrojów w przeciwne. Ludzie są zmienni, ale zmiany dokonują się na drodze ewolucji, rzadko rewolucji. Dzieje się to zazwyczaj poprzez proces zbierania doświadczeń i wyciągania wniosków, rzadziej olśnienia. Akceptacja nowego punktu widzenia i przyzwyczajenie się do niego wymaga więc nie tylko intelektualnego wysiłku i zmiany wewnętrznych paradygmatów, ale i czasu.

I tak impuls do zmiany perspektywy postrzegania, myślenia, działania rodzi się w bólu. Także ten elliottowski.

Z czasem przeszkód w akceptacji "nowego" jest coraz mniej i aprobata dla niego przychodzi coraz łatwiej i naturalniej. Zarówno w pojedynczej głowie pioniera, która zdążyła uporać się z argumentami przeciwstawnymi, jak i w szerszej populacji, która przyłącza się i wspiera "nowe" idąc w ślad za trendsetterem. Tak było kiedyś z krzemiennymi narzędziami, uprawą roli i kołem. Tak było później z grecką demokracją, Rewolucją Francuską i atomem. I tak jest dzisiaj z odnawialnymi źródłami energii, internetem i tolerancją.

Na rynkach takie zachowanie materializuje się pod postacią odmienionego kształtu korekty. Wcześniejsze konserwatywne, brutalne zygzaki i ich kombinacje przechodzą w liberalne, łagodne korekty innego typu. Struktury te w elliottowskim żargonie zwane są "płaskimi".

Korekta płaska manifestuje nastroje inwestorów pod postacią relatywnie płytkiej, horyzontalnej, za to rozbudowanej w czasie formacji. Modelowa struktura jest wielką rzadkością na wykresach. Częściej objawia się pod postacią swojego bardziej ułomnego rodzeństwa: agresywnej, biegnącej i rozszerzonej (obustronnie). Ta pierwsza pojawia się, gdy jej wstępna podfala w zbyt łagodny sposób wystudza dominujące nastroje i potrzebne okazuje się pogłębienie korekty. Druga odwrotnie - wygładza w dodatkowym ruchu początkowo naniesioną na wykres poprawkę i to z pułapu przewyższającego ekstremum korygowanego impulsu ustanawiając ostatecznie łagodniejszy finał. Ostatnia charakterystyczna jest dla rynku targanego silnymi sprzecznymi emocjami, gdy żadna ze stron nie chce kompromisu i stara się przeciągnąć większość na swoją stronę.

W korekcie płaskiej fala "a" jest najczęściej szybkim złożonym zygzakiem, fala b prostym, rozbudowanym zygzakiem trwającym nierzadko tyle co "a" i "c" razem wzięte lub nawet dłużej, natomiast "c" to zwodniczy impuls bez wewnętrznych wydłużeń. Impuls ten przyprawia często elliottowców o ból głowy, jako że bywa regularnie błędnie interpretowany jako impuls odwrócenia trendu i w związku z tym winny jest wielu inwestycyjnych porażek i bolesnych kapitałowych strat. O tak, fala płaska potrafi być kapryśna a jej sztuczki potrafią drogo kosztować!

Zdaniem MirażyFortuny wielce prawdopodobne jest, że właśnie obecnie z poziomu 2.000 rynek rysuje taką kapryśną korektę. A że wstępny spadek od szczytu (a) łagodny z całą pewnością nie był, więc rynek daje podpowiedź, że całość przyjmie formę korekty kapryśnej biegnącej. Tym samym brutalna siła pierwszego niemal nokautującego ciosu powinna zostać skontrowana zdecydowaną odpowiedzią (b). Na drugi zaś cios (c) rynek będzie już oczekiwał z podniesioną wysoko gardą i finalne uderzenie większych zniszczeń wyrządzić mu już nie powinno.