Uzupełniłem wczoraj KODEKS o parę nowych spostrzeżeń, które dojrzały by przyjąć formę reguł (choć na razie powiedzmy w ver. beta ;)). Najważniejsza z nich sankcjonuje regułę dopuszczającą w pewnych okolicznościach (skrajnie rzadkich) przyjęcie przez falę 3. stopnia wyglądu trójkąta ukośnego rozszerzającego się. Przykład takiej fali widać wewnątrz fali aktualnego trendu a opisałem ją we wrześniu b.r. przy okazji wpisu pt. "Wielka improwizacja".
I choć powyższą zasadę uważam za najważniejszą obserwację, to jednak unikatowość skali tego zjawiska niweluje jego praktyczne znaczenie sprowadzając je do rangi ewenementu. Więcej wymiernych korzyści przynieść powinna inna zasada - a jako że jest zbyt rozbudowana by opisać ją pojedynczym stwierdzeniem - postanowiłem poświęcić jej odrębny wpis.
Zestaw odpowiednich reguł znaleźć można na dole KODEKSU, definiujących nowy typ - chronologicznie po: zygzaku, płaskiej i trójkącie - ruchu korekcyjnego. Opisuje on korektę, którą roboczo nazwałem "półpłaską". Równie dobrze mógłbym jej przykleić metkę "półtrójkąta" lub po prostu, wzorem Tony'ego Caldaro, pisać o niej jako o nieregularnym zygzaku. Jako że jednak pod nazwą nieregularnego zygzaka można by wymienić np. zygzak załamany, a trójkąt ogranicza się wyłącznie do pozycji fali 4. lub B, więc wybrałem określenie "półpłaskiej". Zresztą z płaską właśnie korekta ta dzieli najwięcej podobieństw.
Półpłaska jest ruchem formatu 3-3-3 i nie jest odmianą korekty złożonej, gdyż cały ruch odbywa się w ramach jednej spójnej formacji, której poszczególne składowe wywierają na siebie wzajemny wpływ. Charakterystyczne jest dla niej operowanie wewnętrznymi współczynnikami Fibonacciego zbliżonymi do, lecz rzadko równymi 1. Fala opiera się głównie o dwa: 0,764 oraz 1,236, a więc o 1 +/- 0,236. Podobnie jak w korekcie płaskiej, tak i tu wewnętrzna fala B jest dominująca w czasie i zazwyczaj trwa więcej niż dwie pozostałe razem wzięte (B > A + C). Inną wspólną z falą płaską cechą jest to, że występuje ona zazwyczaj na poziomie fali 4., ale można ją też często zaobserwować na poziomie fali 2. w szczególności w otoczeniu mocnych ruchów przewodnich. No i oczywiście nie stroni od aktywnego uczestnictwa w kreowaniu fal skali B.
W praktyce na interwale dziennym półpłaska ujawniła się ostatnio np. na indeksie DJIA w dn.: 28.08.2015 - 29.09.2015.
Intradayowo można ją zidentyfikować np. na wykresie kontraktów terminowych aktualnej serii opartych o indeks WIG20 wczoraj w godz.: 9:50 - 13:30.
W pierwszym przypadku rynek wykreślił rozszerzającą się wersję opisywanej korekty, natomiast w przypadku derywatywów rodzimego rynku była to jej pędząca odmiana. W obu przypadkach półpłaska wystąpiła na pozycji fali 2. stopnia.
Intradayowo można ją zidentyfikować np. na wykresie kontraktów terminowych aktualnej serii opartych o indeks WIG20 wczoraj w godz.: 9:50 - 13:30.
W pierwszym przypadku rynek wykreślił rozszerzającą się wersję opisywanej korekty, natomiast w przypadku derywatywów rodzimego rynku była to jej pędząca odmiana. W obu przypadkach półpłaska wystąpiła na pozycji fali 2. stopnia.
Ten komentarz został usunięty przez autora.
OdpowiedzUsuńHmmm byc moze rzeczywiście w tym przykładzie z FW20Z15 mamy raczej jednak serię trezch zygzaków. Nie wiem czy przykład jest dobry, tak jak i cały obserwacja i zestaw reguł. Wciąż się zastanawiam, ale mam wrażenie, że połączone trójki to jednak coś innego niż "półpłaskie", o których napisałem. Głowna różnica wynika z tego, że wszystkie składowe wewnętrzne w "półpłaskich" zdają się być ze sobą powiązane a w potrójnych czy popdwójnych trójkach są odrębnymi strukturami złączonymi ze sobą potrzebą wydłużenia korekty bardziej w czasie niż przestrzeni. Zresztą ideę "półpłaskich" wciąż wspiera drugi przykład, który trudno uznać za nieregularny zygzak, płaską czy korektę połączoną.
OdpowiedzUsuńTen komentarz został usunięty przez autora.
OdpowiedzUsuń