Dzień, "w którym skończyła się bessa"

Ten obrazek jestem winny czytelnikom bloga.

W związku z rozwijającymi się gdy to piszę wydarzeniami na indeksie WIG20 (od lat wytęsknionymi, z dawna wyczekiwanymi, choć uczciwie przyznaję - zaskakującymi w swym szaleńczym tempie) redefiniuję obraz rynku na przestrzeni ostatnich bez mała 6 lat. To nie jest korekta potrójnego zygzaka w fali II, z ostatnim zygzakiem (Z) załamanym do 1.650 punktów jak tego oczekiwałem. Nie będzie więc potrójnego dna. Było podwójne. Ale nie podwójny zygzak. Formację, która powstała, w świetle faktów, muszę opisać jako powtórzony dwukrotnie podwójny zygzak. Przedziwna to formacja. Zdarzało mi się ją zaobserwować na rynku walutowym, czy commodities, ale nigdy na rynku akcyjnym!

Korekta ta to już jednak przeszłość. W związku z zanegowaniem dywergencji na dziennym RSI i kolejnymi rekordami wykupienia rynku akcji, sforsowaniem potężnej strefy oporu (koniec fali a, początek fali b, zniesienie fibo 0,618 fali W, zniesienie zewn. fibo 1,618 fali Y) z wdziękiem i lekkością Usaina Bolta bijącego olimpijski rekord na 100 m oraz, a nawet przede wszystkim, w związku z wyglądem trwającego impulsu, płytkością wewnętrznych korekt oraz ilością i wzbudzającą podziw magnitudą kolejnych wydłużeń, formalnie,

korektę 2011 - 2016 fali I na indeksie WIG20 uważam za historię.

Nie jestem pewny czy impuls będzie się rozwijał tak jak to przedstawiłem na rysunku tym bardziej, że nastroje z odczytu INI, które właśnie się ukazały, są mocno wyśrubowane, a fala iii wygląda na dojrzałą, by ulec korekcie. Naszkicowałem to wszystko na poczekaniu na potrzeby tego posta. Istnieje parę problematycznych kwestii, które trudno póki co pogodzić z nowym scenariuszem zdarzeń, bo przyznaję, nie doceniłem apetytu wybudzonego po niemal 6 latach uśpienia rynku. Kwestię tę będę musiał teraz szczegółowo przeanalizować. Tak to jednak mniej-więcej powinno być.