Rynkowy figiel i lekcja zapobiegania

Czy reguła zmienności wymaga aby dwie korekty rozdzielające fale jednakowego rzędu w impulsie były innego typu (zygzak vs płaska, płaska vs trójkąt, zygzak vs trójkąt) czy tylko różnego wyglądu (zygzak vs zygzak złożony, trójkąt rozszerzający się vs trójkąt zwężający się czy w końcu płaska rozszerzona vs płaska pędząca)?

Odpowiedź brzmi: w zasadzie nie wiadomo. Niektóre źródła podają, że różnice muszą dotyczyć typu, wyglądu oraz stopnia złożenia. Inne wskazują jedynie, że korekty nie powinny być jednakowe i, co więcej, należy traktować to jako sugestię nie zaś regułę.

W związku z tą i wieloma innymi niejasnościami, w jakie obrasta teoria fal, postanowiłem spisać tutaj listę reguł, które trzeba mieć w pamięci, aby odnieść na polu analizy i prognozy sukces, czy też, by uniknąć katastrofalnych błędów.

Zasada nadrzędna 
Teoria fal Elliotta zbudowana jest na fundamencie psychologii społecznej. Zachowaniem grup ludzi nie rządzą prawa. Istnieją jedynie reguły opisujące powtarzalne wzorce postępowania.

PIĘĆ ZASAD KARDYNALNYCH

1.  Fala 3. nie jest najkrótsza.

2.  Fala 4. nie wkracza w obszar fali 1.

3.  Korekta nie znosi całości impulsu tego samego rzędu.

4.  Impuls odwrócenia trendu nie rozpoczyna się z punktu ekstremum wyznaczonego przez korektę.
5.  Korekta wyższego rzędu jest co najmniej równa pod względem wielkości oraz czasu największej z korekt poprzedzających niższego rzędu.

1. Rynek trwa w permanentnym wzroście. Zawsze istnieje perspektywa, w której spadek jest jedynie korektą wzrostów.
2. Reguła zmienności dotyczy kolejnych równorzędnych fal korekcyjnych w impulsie, ale również następujących po sobie fal korekcyjnych w korekcie złożonej.
3. Wzajemne proporcje fal korespondujących, czyli 1., 3. i 5., 2. i 4. oraz A i C a także par 1. i 2., 3. i 4., 1. i 5. oraz A i B można zazwyczaj opisać za pomocą czterech podstawowych współczynników Fibonacciego: 0,382, 0,618, 1 oraz 1,618.
4. Minimalny zasięg fali 3. to 1,618 fali 1. liczone od końca fali 2.
5. Wstępną prognozę zasięgu całej formacji można wykonać na zasadzie: minimum to 3,236 fali 1. liczone od początku fali 1.; maksimum to 3,236 fali 1. liczone od końca fali 1.
6. Fale 1. i A w warunkach  silnego trendu poprzedzającego wyższego rzędu oraz 5. i C trendu wyraźnie słabnącego, wyczerpanego "zbyt długą" falą. 3. lub A nie muszą mieć cech impulsu.
7. W powyższych warunkach fala 1. lub A będzie trójkątem ukośnym początkowym 5-3-5-3-5 tworzącym formację klina, w którym dopuszcza się by fala 4 naruszała obszar fali 1. Fala 5. lub C będzie trójkątem ukośnym końcowym 3-3-3-3-3 tworzącym formację klina, w którym, przed odwrotem, fala 5. przebija linię górnego ograniczenia trendu.
8. Zazwyczaj jedna z fal impulsu jest wydłużona i najczęściej jest to fala 3.  
9. Jeśli 1. fala jest wydłużona, to 3. fala zazwyczaj stanowi 61,8 % 1. a 5. 38.2 % 3. fali
10. Jeśli 3. fala jest wydłużona, to będzie stanowić co najmniej 161,8 % fali 1. a często nawet 461,8 % i tyle samo 5., które będą zazwyczaj podobne.
11. Jeśli 5. fala jest wydłużona, to 3. będzie zazwyczaj stanowić 161,8 % fali 1., natomiast 5. będzie stanowić 161,8 % ruchu od początku fali 1. do końca 3. dodanego do początku lub końca fali 4.
12. Po wydłużonej fali 5. następuje gwałtowne, mocne odwrócenie trendu, w którym wparciem dla fali A jest podfala 4. lub, częściej, 2. fali 5., zaś dla fali C podfala 4. fali 5. lub, częściej, fala 4.
13. Fala wydłużona najczęściej korygowana jest w stopniu 23,6 lub 38,2 %.
14. Załamanie to specyficzna formacja nagłego wyczerpania bieżącego trendu, która dotyczy zarówno 5. fali impulsu jak i fali C korekty regularnej bądź płaskiej.
15. Fala załamana ma zwyczajną strukturę pięciofalową i jest długości przynajmniej 76,4 % poprzedzającej ją korekty.
16. Jeśli fala 5. lub C jest załamana, nowy cykl identyfikacji fal zaczyna się od jej szczytu, nie zaś szczytu fali 3. lub A wyznaczającego rzeczywiste ekstremum.
17. Korekta w fali 2. rzadko jest trójkątem i najczęściej jest zygzakiem.
18. Fala 2. znosi przynajmniej 30 % fali 1. a najczęściej 50 lub 61,8 % a nawet więcej.
19. Fala 2. trwa co najmniej połowę czasu fali 1. i najwyżej jej 9-krotność, a najczęściej od 61,8 do 100 % lub 161,8 % fali 1.
20. Płaska korekta o płytkim zasięgu w fali 2. jest wskazówką na wysokie prawdopodobieństwo wydłużenia fali 3.
21. Fala 3. pod względem ceny i czasu może stanowić od 1/3 do 7-krotności fali 1., lecz nie mniej ani więcej.
22. Fala 3. często trwa tyle czasu co suma czasu trwania fal poprzedzających.
23. Korekta w fali 4. rzadko jest zygzakiem i najczęściej jest płaska.
24. Wzajemne relacje rozpiętości fali 2. i 4. zawierają się w przedziale od 1/3 do 3.
25. Fala 4. znosi przynajmniej 20 % a najczęściej 38,2 i rzadko 50 % lub więcej fali 3.
26. Jeśli fala 4. koryguje falę 3. o 50 % lub więcej, rośnie prawdopodobieństwo załamania w fali 5.
27. Fala 4. ma często zasięg co najmniej równy 61,8 % fali 2. zazwyczaj 100 % a czasem 161,8 % fali 2.
28. Fala 4. trwa najczęściej od 100 do 261,8 % fali 2 a czasem tyle co suma czasu trwania wszystkich fal poprzedzających, lecz nie więcej niż dwukrotność czasu trwania fali 3.
29. Fala 5. pod względem ceny i czasu może być nawet 6-krotnie dłuższa od fali 3., lecz nie więcej.
30. Fala 5. rozwija się krócej od 4. jeśli ta była korektą złożoną i na odwrót.
31. Dłuższa od fali 3. fala 5. nie kończy się trójkątem ukośnym kończącym. 
32. W zygzaku fala B musi być krótsza niż sumaryczna długość wszystkich podfal fali A a najczęściej stanowi 38,2 % jej długości i nie powinna znosić znacząco więcej jak 61,8 %.
33. Fale A i C w zygzaku są często podobne pod względem zasięgu.
34. Większa gwałtowność ruchu w fali C niż A jest wskazówką na prawdopodobieństwo rozciągnięcia korekty w kolejnym zygzaku.
35. Jeśli fala C w zygzaku jest znacznie dłuższa niż 1,618 fali A, to istnieje duże prawdopodobieństwo, że jest to w rzeczywistości podfala 3. fali 1. impulsu odwrócenia trendu.
36. W korekcie płaskiej wzajemne relacje fal można zazwyczaj opisać czterema współczynnikami: 1, 1,382, 1,618 i 2,618.
37. W korekcie płaskiej fala B znosi zazwyczaj przynajmniej 61,8 % fali A lecz nie więcej jak 161,8 %..
38. Fala C jest nie dłuższa niż 261,8 % dłuższej z dwóch pozostałych fal korekty płaskiej. 
39. W korekcie płaskiej dla fal A i C musi istnieć pewien obszar wspólnego oddziaływania.
40. W trójkącie fala c jest zazwyczaj dłuższa od pozostałych pod względem czasu.
41. W trójkącie tylko fala e może sama być trójkątem.

Odstępstwa od reguł dotyczące rynków lewarowanych:
a)  Dopuszcza się by fala 4. wchodziła na teren fali 1. Jest to jednak zjawisko bardzo rzadkie, niewielkie w swej magnitudzie i ulega zwykle gwałtownemu zanegowaniu.
b)  Wydłużeniu podlega najczęściej nie 3. a 5. fala.